We gaan in de veertigdagentijd stap voor stap op weg naar Pasen. Het is een reis die begint in de woestijn en eindigt in een tuin. Een reis over hoge toppen, maar ook door diepe dalen. Een reis waarop we veel meemaken, waarop we onszelf en elkaar tegenkomen, maar waarop we ook steeds opnieuw ervaren dat er een God is die met mensen meegaat.
De rode draad bij de schikkingen zijn witte schoenen; zij staan symbool voor stap voor stap, in beweging zijn. De kleur wit symboliseert het wit van het licht, van het steeds opnieuw beginnen.
De schoenen staan op een paarse doek, paars is de kleur van ingetogenheid.

Schoenen aan om met Hem op weg te gaan
die ons voorgaat naar de ander
ons voorgaat naar leven

Een nieuwe kans. Twee voeten naast elkaar. We wachten voor een nieuwe kans . Net als de vijgenboom, die geen vruchten gaf. Je krijgt een Nieuwe kans De tuinman zorgt goed ( schep, schaar, klomp ) voor de boom Zal de boom hier voor het leven kiezen? Dan zegt de tuinman, ik begrijp het je moet het steeds weer opnieuw proberen
En we moeten geduld hebben.
Net als de tuinman met de vijgenboom